Een dagje uit het leven van Barbara, Elisabeth en Sarah

Anything exciting going on girls ?


6u: We worden wakker, beginnen bezweet de dag en beseffen dat opnieuw de muggen het gehaald hebben van de DEET en het muskietennet ...

6u30 Een LEKKER uitgebreid ontbijt met een prachtig zicht op de baai en de opkomende zon. De choco, die laten we bewust achterwege, een pot nutella is ons geen 4,5 euro waard en daarbij willen we graag van onze chocolade-verslaving af ... De mango en de ananas compenseren dit gemis daarbij ruimschoots !


7u30 We vertrek richting stage, we wuiven ally de portier uit en vertrekken voor ons dagelijks half uurtje wandelen ... Samen met honderden andere Mombasa-inwoners steken we de nyali-brug over, richting old town, richting Coast General . Het is al een drukte van je welste, tuktuks, matatus, karren voortgeduwd door arbeiders en sjieke jeeps, de paradox is soms groot.


8u Tientallen "jambo's",starende blikken en de man die ons iedere dag opnieuw 'shakira, alicia, ciara' naroept later komen we aan het in het ziekenhuis. Bezweet en al moe ! Een vochtig doekje, een slok water, 5 minuutjes hijgen en dan splitsen onze wegen ... Elisabeth richting verloskwartier, Ik (Sarah) en Barbara richting Medicine, ward 5. Het CPGH is een overheidsziekenhuis, een prachtig gebouw (onze huisbaas is de architect ! ) maar niet goed onderhouden !


Barbara en ikzelf zijn intussen gewend geraakt aan ward 5, een grote zaal met een dertigtal bedden, waarin meestal ernstig zieke jongens/mannen worden verzorgd. Buiten de patiënten, de dokters, de clinical officers en de verpleging is ward 5 echter ook de thuis van andere bewoners, zijnde grote zwarte kraaien, een hele hoop vliegen en een vieze verminkte poes. De kraaien komen meestal langs rond 11u en pikken gretig het brood van de patiënten. De kat die is zelf op zoek naar medische hulp wellicht. Iedere voormiddag wordt er getoerd met de behandelend arts van het verdiep, razend interessant, pathologie die je hier in Belgie niet vaak of nooit te zien krijgt ... Maar het moet toch gezegd zijn de artsen in het ziekenhuis praten ONGELOOFLIJK stil ! Barbara en ik leggen letterlijk tijdens de toer ons oor te luister om toch maar iets op te pikken van wat er gezegd worden ... Waar we soms ook wat moeite mee hebben is het trage en soms inefficiente tempo waarin alles gebeurt ... Wij zijn toch meer te vinden voor de hands-on methode ! Zo had een man in respiratoire nood 4u later nog altijd geen zuurstof gezien, voorbeelden zijn legio. Er is inderdaad een gebrek aan middelen, maar niet tegenstaande de uitstekende medische kennis en vaardigheden slagen de artsen en het ander personeel er niet altijd in de toch bestaande middelen efficiënt te gebruiken ...

Een voormiddag toeren is LASTIG ... Het is er heet, vochtig en er is een gebrek aan stoelen of Kiti in swahili ... Als de stage ons even iets te veel wordt glippen we naar de kantine voor een verfrissende soda ! Goedkoop, lekker en vooral opkikkerend! Ondertussen speelt in de kantine op de TV (achter SLOT en GRENDEL) een luide en slecht geacteerde kenyaanse serie ... Om 12 u is het bezoekuur en dan stroomt letterlijk het volk binnen, als het echter te druk wordt zijn de bewakers inclusief knuppel in aantocht om overbodig volk weg te jagen ... Een raar zicht in een ziekenhuis ...


Elisabeth staat op gynaecologie/verloskunde, zij verdeelt haar tijd tussen de ward, het verloskwartier en het OK. Ook hier zijn de verschillen groot met wat we in Belgie te zien krijgen. Allereerst worden er tien keer meer babies op de wereld gezet per dag dan in ons thuislandje. Wat Elisabeth ook heel erg opviel is dat er veel minder ooooh's en aaaah's zijn wanneer het kindje de eerste kreet slaat, de kindersterfte is in Kenya nog steeds hoog en hierdoor durven ouders zich minder te hechten aan hun pasgeborene .... Eveneens een merkwaardig verschil is het ontbreken van het toedenien van een FLEET bij bevallende vrouwen, de gevolgen daarvan zijn te zien en te ruiken in het verloskwartier ... Voor Elisabeth blijft het wachten op een eerste bevalling, all by herself, we wachten mee met haar in spanning !

18u 's Avonds zijn we UITGETELD, de hitte en de vochtigheid vreten absoluut ENERGIE ! Gelukkig is er Hilda die tijdens de dag wat huishoudelijke taakjes voor ons doet zoals de afwas ... We zijn haar extreem dankbaar! 's Avonds moeten we ons dus enkel nog zorgen maken om inkopen en kook-activiteiten ... Winkelen doen we in de Nakumat, een supermarkt die 24/24u 7/7 dagen open is (wie heeft dit nu nodig ?) en waar je zowel Afrikaanse als Westerse dingen terugvindt ... We exploreren ook mondjesmaat de plaatselijke bakker, beenhouwer en vishandelaar, kwestie van wat variatie te brengen in ons menu'tje en daarnaast zijn deze winkeltjes ook een stuk goedkoper , de nakumat is eigenlijk een winkel voor de rijkere populatie van Mombasa ... Aan de kassa staat bijvoorbeeld een man die efficient! je spullen wegstopt in zakken of dozen ... Hoe hard Elisabeth ook probeert, haar hulp wordt niet altijd even hard geapprecieerd ! Het koken zelf gaat ons de ene keer beter af dan de adere keer , de kip met maiskolven (laten we eens typische Afrikaans doen) zullen we niet onmiddelijk herhalen ... De rest van onze tijd verdoen we met zwemmen, lezen, lachen (we zijn in AFRIKA!), mailen en skypen ... We hebben het goed in ons huisje, voelen ons op ons gemak en zijn niet van plan onmiddelijk te vertrekken !

22u De eerste geeuw komt boven, de oogjes vallen toe, we vechten nog wat tegen de slaap maar uiteindelijk geven we ons gewonnen ... We kruipen onder de wol en ons muskietennet, op naar een nieuwe dag, op naar nieuwe Afrikaanse ervaringen ...

Sarah en natuurlijk ook Barbara en Elisabeth !