Druk, drukker, drukst, Mombasa!

Lieve lezers,

ik neem jullie mee!
Na een tweedaagse opleiding rond malnutritie, vertrokken Heleen en ik vrijdagavond met de matatu naar Mombasa. Gezien het late vertrekuur (18u), werd het een ritje bij valavond. Vanuit de matatu aanschouwde ik de zonsondergang door het raam, met net boven het raam aan de binnenkant, een felblauwe TL-lamp (van combinaties gesproken!). Net voor onze afstapplaats, botste onze matatu met een andere matatu. Iedereen stapte uit, de chauffeurs gooiden enige verbale agressie naar elkaar en wij muisden er ons van tussen en besloten te voet verder te wandelen. Op een ecologisch voetpad (de straat was bedekt met honderden blauwe plastic flessen), begaven we ons met behulp van de kaarsverlichting uit de eetkraampjes vol lekkernijen, in het pikdonker tafereel richting onze verblijfplaats.

Zaterdag bezochten we Bambolulu, een dorp waar een 170 tal gehandicapten wonen en vanalles maken: juwelen (die verleiding moest ik ondergaan :-)), draagtassen, houten beeldjes, kerststalletjes (ik weet niet of ik aan die verleiding zal kunnen weerstaan). We kregen een rondleiding in de verschillende ruimtes, zagen mensen aan het werk op Singer machines, zagen houtbewerkers erop los slaan en kregen uitleg van de plantenliefhebbers. Tijdens onze lunch daar ter plaatse, werden we plots toeschouwer van een cultureel spektakel (en ik citeer Elisabeth: adonissen verschijnen hier plots uit de hutjes!) na een poosje stonden ook wijzelf op de Afrikaanse dansvloer.

Na ons bezoek, werden we ondergedompeld in het drukke Mombasa.

Hoe je je zo een drukte moet voorstellen, valt moeilijk te beschrijven, je moet het gewoon zelf eens beleven. Toch probeer ik jullie even te laten meebeleven:

- OVERAL matatu's, echt OVERAL !!, rijdend in volle plankgas!
- daartussen overal mannen die wazungu's willen meenemen in de matatu en er een klein gevecht of verbale agressie voor over hebben
- daartussen overal mannen die je bij de arm grijpen om je verder te helpen je bestemming te vinden en als ze enige straten met jou doorkruist hebben, dan blijk van kennis geven dat ze ook niet precies weten waar je moet zijn
- daartussen overal mannen en vrouwen die goederen verkopen. Alles wat je denkt nodig te hebben, vind je gewoonweg om de hoek (een allegaartje van stapels kleren, juwelen, broeksriemen, keukengerief, haarspelden, stoffen (veeeeeeeeeel gekleurde stoffen), ....
- daartussen overal kraampjes vol lekkernijen: kamaiti, mandasi, samosa, popcorn, gezouten visjes, maiskolven, draaiende kippenborstjes, gebakken worsten,....
- daartussen overal mannen in de weer met gigantische houten karren gevuld met autobanden, gele plastic 5 liter vaatjes.....god weet waar naartoe
- daartussen fruitkraampjes met rijpende ananassen, mango's, bananen, papaya's, verse kokosnoten...
- en nog zoveel meer....alles bedekt door de overheersende stralende zon!

Die avond keerden Heleen en ik terug naar Kilifi met de matatu, hoewel het eerder als een verlichte kerstboom aanvoelde (met overigens gigantisch luide muziek - op dat moment verlangde ik naar Elisabeth haar oorperikelen). En plots werd er gestopt, moesten we overstappen naar een andere matatu, gezien het al laat op de dag was (18.30u), en er slecht 1 matatu verder reed naar ilifi.
We hadden geluk die laatste matatu op onze weg te kruisen, want anders....waren we misschien nog niet in Kilifi....

Liefs,
Eline