Lieve trouwe lezers,
al heel snel een volgend deel, maar er is toch iets wat ik jullie niet wil onthouden.
Tijdens mijn weekje operatiekwartier ben ik serieus geconfronteerd geweest met de Afrikaanse wachttijden. Vrouwen worden tijdens de zaalronde tussen 8u en 8u30 verwezen voor een keizersnede en het duurt immens lang alvorens de vrouw eindelijk op de operatietafel terecht komt. Soms betekenen de immense wachttijden een geluk voor de vrouw. Laat ik even verduidelijken: voorbije donderdag stuurden we zowel om 8u40 als om 9u40 vrouwen naar de operatiezaal...uiteindelijk kwam de eerste vrouw aan om 11u15, ze werd voor een nieuwe wachttijd in de gang geparkeerd. En beviel ter plaatse! Een litteken gespaard! Diezelfde namiddag beviel een andere vrouw op diezelfde geparkeerde plaats van een tweeling. En dus komen we naadloos tot de bedenking betreft de exacte indicatie tot keizersnede.
Er worden hier jammer genoeg heel veel keizersnede's verricht, keizersnede's bereiken hier niet voor niets de nummer 1 plaats binnen de gynaecologische operaties! Door het gebrek aan goede monitoring en het gretig gebruik van de term foetale distress, worden hier dagelijks vele vrouwen naar de sectiozaal gezonden...en voor sommige vrouwen brengt de parkeerplaats in de gang een verlossend geluk!
Ikzelf heb hier nog geen vrouwen keizerlijk ingesneden, maar wel deze incisies tot een goddenlijk resultaat omgetoverd.
Nog 3 weken en deze unieke Afrikaanse ervaring is ten einde...
Ik geniet ten volle van de zonsondergang die valt tussen de palmbomen tijdens een matatu-rit, van de zingende imam terwijl je door Mombasa loopt (de imam van 's nachts om 4u in Kilifi ga ik NIET missen), van het gegiechel onder de omstaanders als een muzungu een mondje Swahili praat, van de weekenduitstapjes...een hart vol mooie herinneringen.
Liefs,
Eline
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten